مطالب

آثار خانوادگى بد حجابي

3 - آثار خانوادگى بد حجابي

ط. نکويي ريزي

الف - بى علاقگى به ازدواج

در جامعه‏اى كه بى بند وبارى در پوشش و به تبع آن بى بند و بارى جنسى رواج دارد، بسيارى از لذت‏هاى جنسى كه عامل گرايش به ازدواج است به راحتى در دسترس افراد قرار مى‏گيرد، و اين امر از ميزان علاقه و گرايش به ازدواج در افراد مى‏كاهد.

بعضى از لذت‏هاى جسمى، سمعى، بصرى و احياناً لمسى كه بايد در » نهان خانه زناشويى« با انتظار و زحمت به دست آيد، بى حجابى و بدحجابى، آن را آسان، رايگان و همه جائى مى‏سازد و از اهميت ازدواج و شوق زناشوئى مى‏كاهد(61).

استاد شهيد مرتضى مطهرى در اين زمينه چنين مى‏نگارد: »... علت اينكه جوانان امروز از ازدواج گريزانند و هر وقت به آنان پيشنهاد مى‏شود، جواب مى‏دهند، كه حالا زود است، ما هنوز بچه‏ايم، و يا به عناوين ديگر از زير بار آن شانه خالى مى‏كنند همين است؛ حال آنكه در قديم يكى از شيرين‏ترين آرزوهاى جوانان ازدواج بود. جوانان پيش از آن كه به بركت دنياى اروپا كالاى زن اين همه ارزان و فراوان گردد »شب زفاف را كم از تخت پادشاهى« نمى‏دانستند. ازدواج در قديم پس از يك دوران انتظار و آرزومندى انجام مى‏گرفت و به همين دليل زوجين يكديگر را عامل نيك بختى و سعادت خود مى‏دانستند، ولى امروز به دليل كامجوئى‏هاى نامشروع در سطحى وسيع دليلى بر آن اشتياق‏ها وجود ندارد(62).

ب( افزايش ميزان طلاق

بى بند و بارى در پوشش و حجاب، موجب تحريك است و تحريك بنياد خانواده را متلاشى مى‏كند. غريزه جنسى يكى از علل مهم ازدواج و بوجود آمدن خانواده است، اما پس از ازدواج هر چه زمان مى‏گذرد نقش غريزه جنسى در حفظ و دوام خانواده كمتر مى‏شود و به جاى آن نقش عشق، تفاهم و وفادارى در بقاى خانواده بيشتر مى‏شود، بدحجابى آفت زندگى خانوادگى است. در حالى كه نه تنها در اسلام بلكه در همه مرام‏هاى اجتماعى جهان اين نتيجه حاصل شده است كه خانواده بايد محفوظ بماند، زن و مرد بايد دلبسته و وفادار يكديگر باشند، تا آشيانه دلپذيرى براى فرزندان خويش بنا كنند و با تربيت آنها، آينده جامعه خويش را ترسيم كنند، زنان بدحجاب تمامى همت خود را مصروف خودنمائى در خارج از منزل مى‏كنند و اين باعث مى‏شود تا ذوق و شوقى براى آراستگى در برابر همسر نداشته باشند، و از سوى ديگر بد حجابى ديگران، زمينه را براى دلبستگى مرد به همسر، نامساعد مى‏كند.

در جامعه‏اى كه بد حجابى بر آن حاكم است، هر زن و مردى همواره در حال مقايسه كردن است، مقايسه آن چه دارد با آن چه ندارد، اين مقايسه آتش هوس را در زن و شوهر دامن مى‏زند، زنى كه سال‏ها در كنار شوهر خود زندگى كرده و بامشكلات زندگى جنگيده و در غم و شادى او شريك بوده است، اندك اندك بهار چهره‏اش شكفتگى خود را از دست مى‏دهد و روى در خزان مى‏گذارد، در چنين حالى كه سخت محتاج عشق و مهربانى و وفادارى همسر خويش است، ناگهان زن جوان‏ترى با بدحجابى خود و پوشش نامناسب خود به همسر او فرصت مقايسه‏اى مى‏دهد و اين مقدمه‏اى مى‏شود براى ويرانى اساس خانواده و بر باد رفتن اميد زنى كه جوانى خود را از دست داده است.

همه زنان بدحجاب جوان بايد بدانند كه هيچ جوانى نيست كه به ميان سالى و پيرى نرسد، اگر امروز آنان جوان و با طراوتند، در فرداى بى طراوتى آنان بازهم جوانانى هستند كه بتوانند براى فرداى خانواده آنان همان خطرى را ايجاد كنند كه خود آنان امروز براى خانواده‏ها ايجاد مى‏كنند(63).

آمارهاى قطعى و مستند نشان مى‏دهد كه با افزايش بى حجابى و بدحجابى در جهان، طلاق و از هم گسيختگى زندگى زناشوئى در دنيا به طور مداوم بالا رفته است. چرا كه » هر آن‏چه ديده بيند، دل كند ياد« و هر چه »دل« در اينجا يعنى هوس‏هاى سركش بخواهد، به هر قيمتى باشد به دنبال آن مى‏رود و به اين ترتيب هرروز دل به دلبرى مى‏بندد و با ديگرى وداع مى‏گويد(64).

به اين ترتيب يكى از علل افزايش طلاق در جامعه بدحجابى زنان در جامعه مى‏باشد، در حالى كه لازمه زندگى مشترك، مهرورزى، محبت، قبول يكديگر با تمام خصوصيات، قبول مسئوليت و گذشت است، مردى كه از تربيت معنوى و تقواى دينى برخوردار نيست، طبعاً هوس خود را به زندگى مشترك ترجيح مى‏دهد. در مقابل حجاب اسلامى و تقواى زن و شوهر سبب استحكام بنيان خانواده مى‏گردد.