مطالب

عظمت حضرت زینب(سلام الله علیها)و ارزش پرستاري و بایدها و نبایدها

ارسال شده توسط: مدير	بازدید شده: 891 مرتبه
دسته: سخنراني هاي در خصوص جامعه،سياسي و مذهبي	تاریخ: 1392.01.28
سخنراني حجت الاسلام والمسلمين علي ابراهيمي امام جمعه محترم بافت در جشن ميلاد حضرت زينب(سلام الله عليها)در شبكه بهداشت مورخ 91/12/27 عظمت حضرت زینب(سلام الله علیها)و ارزش پرستاري و بایدها و نبایدها بسم الله الرحمن الرحيم ولادت حضرت زينب(سلام الله عليها)و روز پرستار را تبريك عرض مي نمايم.از تمامي مسئولين عزيز كه شرف حضور دارند،بويژه پرستاران عزيز، رياست محترم شبكه بهداشت جناب آقاي دكتر حمزه نژاد، رياست محترم بيمارستان جناب آقاي شرفي،سركار خانم مهرابي و همكاران و همه عزيزان كه در امر بهداشت و سلامت شهرستان كار مي كنند تشكر و قدرداني مي نمايم. عظمت حضرت زينب(سلام الله عليها) حضرت زينب(سلام الله عليها)نمونه كامل يك زن مسلمان هستند، ايشان در سال پنجم هجري به دنيا آمدند.وقتي فرزندي به دنيا مي آيد براي او اسم انتخاب مي كنند، اسم نماينده شخصيت يك انسان است.در قيامت هر كسي را به اسم او صدا مي زنند و فاميل معنا پيدا نمي كند.متأسفانه در دنياي غرب زني كه ازدواج مي كند فاميل خود را از دست مي دهد و به فاميل شوهر خود درمي آيد. اسم، نماينده شخصيت يك انسان اسم آثار بسيار مهمي دارد.وقتي حضرت زينب(سلام الله عليها)به دنيا آمدند،مردم نزد اميرالمؤمنين علي(عليه السلام)آمدند و گفتند:نام فرزند خود را انتخاب كنيد.آن روز پيغمبرخدا(صلي الله عليه و آله و سلم)مسافرت بودند،حضرت علي(عليه السلام)فرمودند:من از رسول خدا(صلي الله عليه و آله و سلم)پيشي نمي گيرم صبر مي كنم تا پيامبر(صلي الله عليه و آله و سلم)بيايند.وقتي پيغمبر خدا(صلي الله عليه و آله و سلم)تشريف آوردند به ايشان گفتند:نوه شما به دنيا آمده است(حضرت زينب(سلام الله عليها)اولين نوه ي دختري پيامبر(صلي الله عليه و آله و سلم) بودند)اسمي براي نوه خود انتخاب كنيد.پيامبر(صلي الله عليه و آله و سلم)فرمود:من از خداوند جلو نمي افتم.جبرئيل امين نازل شد و فرمود:اسم اين مولود را زينب بگذاريد(شايد زينب به معناي «زين»يعني زينت و «اَب» به معني پدر است.يعني حضرت زينب(سلام الله عليها) مايۀ زينت و آرامش پدر و مادر است)بعد فرمودند:اين مولود خيلي به حضرت خديجه كبري(سلام الله عليها)شباهت دارد بخاطر من هم كه هست حرمت او را نگه داريد.بعد حضرت از اين بُعد كه حضرت زينب(سلام الله عليها)از پدر،مادر، برادران و فرزندان برادر خود پرستاري كردند ايشان را يك نمونه زن كامل دانستند.اگر به سخنراني ها و فصاحت و بلاغت سخنان حضرت زينب(سلام الله عليها)نگاه كنيم،مانند پدر خود اميرالمؤمنين علي(عليه السلام)هستند كه وقتي در كوفه خطبه مي خواند مردم به ياد حضرت علي(عليه السلام)مي افتادند.خطبه هاي حضرت زينب(سلام الله عليها)مانند خطبه هاي حضرت علي(عليه السلام)بسيار ممتاز بودند.اگر به حيا و عصمت ايشان نگاه كنيم مانند مادر خود حضرت زهرا(سلام الله عليها)هستند، اگر به صبر، تحمل و بردباري ايشان نگاه كنيم مانند امام حسن(عليه السلام)است و اگر بخواهيم به شجاعت ايشان نگاه كنيم مانند امام حسين(عليه السلام)هستند.در كاخ يزيد زني كه مغلوب و اسير شده، ياران او را در غُل و زنجير كردند و بزرگان او را به شهادت رساندند بايد قدرت حرف زدن نداشته باشد اما حضرت زينب(سلام الله عليها)با خطبه شجاعانه اي كه در كاخ يزيد و در مسجد اُموي تلاوت كردند، منشاء يك انقلاب بزرگ در اسلام به وجود آمد. حضرت زينب(سلام الله عليها)الگوي خوبي براي پرستاران ما است،اين روز بر پرستاران عزيز مبارك باشد. اهميت و ثواب پرستاري از ديدگاه آيات و روايات پرستاري ثواب بسيار ارزشمندي دارد.در قرآن نقل شده است:دو نفر خوابي ديدند، نزد حضرت يوسف آمدند و گفتند:خواب ما را تعبير كن«إِنَّا نَرَاكَ مِنَ الْمُحْسِنِينَ»(سوره يوسف،آيه36)زيرا ما شما را در زندان جزء محسنين(محسن يعني نيكوكار)مي شناسيم.در روايت آمده است:حضرت،زندانيان را مداوا و از آنها پرستاري مي كردند. ديدگاه حضرت محمد(صلي الله عليه و آله و سلم)در باب اهميت و ثواب پزشكي و پرستاري روايات بيسار متعددي در باب اهميت ثواب و ارزش پرستاري وجود دارد، اين ارزش از نگاه پيامبر خاتم حضرت محمد(صلي الله عليه و آله و سلم)مخفي نمانده است.پيامبر(صلي الله عليه و آله و سلم)در باب ارزش خدمت در اجتماع و ارزش معنوي كار پرستاري چنين فرمودند:«مَنْ قَامَ عَلَى مَرِيضٍ يَوْماً وَ لَيْلَةً بَعَثَهُ اللَّهُ مَعَ إِبْرَاهِيمَ الْخَلِيلِ ع»كسي كه نسبت به يك مريض قيام كند يعني يك روز يا يك شب از مريض پرستاري كند،خداوند در روز قيامت او را با والاترين و موحدترين پيغمبر عالم يعني حضرت ابراهيم خليل مبعوث مي كند«فَجَازَ عَلَى الصِّرَاطِ كَالْبَرْقِ الْخَاطِفِ اللَّامِعِ»و همان طور كه در يك تاريكي برقي مي زند و همه جا را روشن مي كند،مانند درخشش يك برق از پل صراط عبور مي كند و در تنگناي سؤال و جواب قرار نمي گيرد«وَ مَنْ سَعَى لِمَرِيضٍ فِي حَاجَةٍ قَضَاهَا»كسي كه تمام تلاش خود را براي مداواي مريض به كار گيرد چه آن مريض خوب شود و چه نشود«خَرَجَ مِنْ ذُنُوبِهِ كَيَوْمَ وَلَدَتْهُ أُمُّه»از گناه خارج مي شود مانند روزي كه از مادر متولد شده است.اين تعبيرات بسيار والا را براي كمتر كاري مشاهده مي كنيم.«مَنْ قَامَ عَلَى مَرِيضٍ يَوْماً وَ لَيْلَةً بَعَثَهُ اللَّهُ مَعَ إِبْرَاهِيمَ الْخَلِيلِ ع فَجَازَ عَلَى الصِّرَاطِ كَالْبَرْقِ الْخَاطِفِ اللَّامِعِ وَ مَنْ سَعَى لِمَرِيضٍ فِي حَاجَةٍ قَضَاهَا خَرَجَ مِنْ ذُنُوبِهِ كَيَوْمَ وَلَدَتْهُ أُمُّه»(وسائل‏الشيعة،ج16،ص343) نقش پرستار نقش پرستار يك نقش حيات بخش است.از يك بُعد قرآن مي فرمايد:«أَحْيَاهَا فَكَأَنَّمَا أَحْيَا النَّاسَ جَمِيعًا»(سوره مائده،آیه32)اگر يك نفر را مداوا كنيد مانند اين است كه به تمام انسانها حيات و زندگي بخشيديد.از بُعد ديگر بعضي از شغل ها مستحب، بعضي مباح و بعضي واجب هستند كه عده اي به او قيام مي كنند.از جمله شغل هايي كه واجب است عده اي به او قيام كنند و اگر به اندازه کفایت نباشد بر همه واجب مي شود شغل پرستاري و طبابت است اما وقتي عده اي به اين واجب الهي قيام كردند واجب آن از ديگران برداشته مي شود.حتي ارزش پرستاري از يك مريض از ثواب در مسجد النبي هم بالاتر است. راوي مي گويد:بنده از مكه همراه يك گروه به طرف مدينه حركت كرديم در مدينه مريض شدم،همه همراهيانم براي نماز به مسجد پيغمبر(صلي الله عليه و آله و سلم)رفتند و مرا كه مريض بودم تنها گذاشتند.بنده از پدر شخصي كه همراهم بود و كمي كارهاي پرستاري مي دانست گِله مند شدم و گفتم:من مريض بودم حداقل صبر مي كرديد و همراه بقيه نمي رفتيد.آن شخص گِله مرا به امام صادق(عليه السلام)رساند و گفت:فرزندم دوست مريض خود را رها كرده و همراه بقيه به زيارت رفته است.امام صادق(عليه السلام)فرمودند:به پسر خود بگو بيايد.وقتي پسر نزد امام صادق(عليه السلام)آمد،ايشان اين جمله را فرمودند:اگر پيش مريض مي نشستي و از او پرستاري مي كردي، كار تو بسيار ارزشمندتر از اين بود كه در مسجد پيغمبر(صلي الله عليه و آله و سلم)نماز بخواني.(اين روايت در وسائل الشيعه آمده است) بايد ها و نبايدها در كار پزشكي و پرستاري يك پرستار علاوه بر اين كه كار پرستاري انجام مي دهد بايد مسائل شرعي را بداند و مراعات كند.به طور مثال ممكن است بيماري در حال جان دادن باشد بر پرستار واجب است كه در حالت احتضار آن فرد را رو به قبله بخواباند(يعني بايد كف پاي او را رو به قبله بچرخاند).در كار پرستاري بايدها و نبايدهايي هم هست. بايدها در كار پزشكي و پرستاری 1- پزشك و كساني كه خدمات پزشكي انجام مي دهند بايد تقوا را مراعات كنند.2- بايد تمام تلاش و كوشش خود را براي بهبودي و سلامتي مريض صرف كند و كوتاهي نكند.3- بايد نسبت به مريض خود خيرخواه باشد.متأسفانه در دنيايي كه زندگي مي كنيم بيشتر افراد براي خود خيرخواهي مي كنند و جنبه مادي خود را در نظر مي گيرند.امام علي(عليه السلام)مي فرمايند:«مَنْ تَطَبَّبَ»كسي كه در حرفه و كار پزشكي است«فَلْيَتَّقِ اللَّهَ»بايد تقوا داشته باشد،«وَ لْيَجْتَهِدْ»تمام كوشش خود را در اين امر به كار گيرد«وَ لْيَنْصَحْ»و خيرخواه بيمار باشد يعني ببيند خير بيمار در چيست؟4- يكي ديگر از بايدها در جمله اي از حضرت امام(رحمة الله عليه)اين است:يك پزشك و يك پرستار بايد سعي كند اميدبخش باشد حتي اگر آن شخص در حال مرگ باشد.انسان با آرامش بميرد بهتر از آن است كه با ناراحتي بميرد.بنابراين حتي اگر مي فهميد شخص مي ميرد به او بگوئيد انشاءالله حالتان خوب مي شود.حضرت امام(رحمة الله عليه)پيرامون اميد بخشيدن به بيماران خطاب به پزشكان و پرستاران چنين فرمودند:چيزي كه بسيار براي پزشكان، پرستاران و آنهايي كه با بيماران و مجروحان تماس دارند،اهميت دارد اين است:كه پزشك و پرستار به آنها تقويت رواني دهد.فرمايش امام مبناي علمي و روايي دارد،اگر انسان اعتقاد پيدا كرد كه از اين مَرَض خوب مي شود اين اعتقاد به اعاده صحت او كمك مي كند.ممكن است شخصي بيماري سختي داشته باشد اما پزشك به او بگويد اين بيماري سختي نيست،انشاءالله خوب مي شوي.اين باعث مي شود شخص خوشحال و ممكن است حال او خوب شود.اما اگر نظرش به اين شد كه ديگر خوب نمي شود اين تفكر او را زودتر به هلاكت مي برد.اين به عهده پزشكان و پرستارها است چه پرستار مرد و چه زن،آنها بايد اين نكته را مدّنظر داشته باشند كه عطوفت و اميد دادن به بيماران و وعده سلامت به اذن الله به صحت آنها كمك مي كند.«مَنْ تَطَبَّبَ فَلْيَتَّقِ اللَّهَ وَ لْيَنْصَحْ وَ لْيَجْتَهِدْ»(بحارالأنوار،ج59،ص74) در روايت آمده است كه پيغمبر خدا حضرت محمد(صلي الله عليه و آله و سلم)مي فرمايد:«إِذَا دَخَلْتُمْ على المَرِيضِ»هر گاه بر يك مريض وارد مي شويد او را به سلامت و طول عمر اميدوار سازيد،اگرچه اميدوار ساختن در قضا و قدر مؤثر نباشد اين كار بيمار را دلخوش مي سازد و باعث آرامش و تسكين او مي گردد. نبايد ها در کار پزشکی و پرستاري 1- بداخلاقي:نبايد با مريضي كه درد دارد تندي و بداخلاقي كنيد اين خاطره تلخ در ذهن او مي ماند، نگاه محبت آميز و اميدوارانه باعث مي شود شما را دعاي خير كند و در ذهن او مي ماند.2- تبعيض:اميرالمؤمنين علي(عليه السلام)مي فرمايند:« َاللَّهَ اللَّهَ فِي الطَّبَقَةِ السُّفْلَى مِنَ الَّذِينَ لَا حِيلَةَ لَهُمْ مِنَ الْمَسَاكِينِ وَ الْمُحْتَاجِينَ وَ أَهْلِ الْبُؤْسَى وَ الزَّمْنَى فَإِنَّ فِي هَذِهِ الطَّبَقَةِ قَانِعاً وَ مُعْتَرّاً احْفَظِ اللَّهَ مَا اسْتَحْفَظَكَ مِنْ حَقِّهِ فِيهِمْ وَ اجْعَلْ لَهُمْ قِسْماً مِنْ بَيْتِ مَالِكِ وَ قِسْماً مِنْ غَلَّاتِ»(بحارالأنوار،ج33،ص60)خدا را درباره طبقه پایین جامعه در نظر داشته باش! مردمی که چاره ای ندارند، از بیچارگان و نیازمندان و گرفتاران رنجور و ناتوانان زمین گیر، و در میان این طبقه قانع و سؤال کننده وجود دارد و پاس دار حقی را که خداوند برای آن نگهبانی اش را به تو سپرده و بخشی از بیت المال را به آنان اختصاص بده. 3-نبايد بيمار را نااميد كرد حتي اگر در حال جان دادن باشد زيرا آثار بسيار سوء دارد. والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته