معنی و مفهوم(قدّوس) یکی از نام های پروردگار
| ارسال شده توسط: مدیر | بازدید شده: 10367 مرتبه |
| دسته: سخنرانی | تاریخ: 1391.02.13 |
| |
مصاحبه حجت الاسلام والمسلمین ابراهیمی امام جمعه بافت با رادیو با موضوع معنی و مفهوم(قدّوس) یکی از نام های پروردگار مورخ 89/6/6
بسم الله الرحمن الرحیم
عرض سلام دارم خدمت شما برادران و خواهران مکرمه انشاءالله نماز و روزه شما مورد قبول درگاه حق قرار گرفته باشد
اسماء الحسنی: اسم قدّوس
از طرف خداوند تبارک و تعالی دستور داده شد که خداوند را با اسماء الحسنی بخوانیم، یکی از این اسماء شریف کلمه قدّوس است «قدّوس هو الطاهر المنزه عن العیوب و نقائص» قدّوس آن خدایی است که پاک و منزه است از عیب و نقص ها، واژه ی قدوس به معنای پاک، بی عیب، بدون آفت و بی نقص است و در جای دیگر به معنای طیب، طاهر و منزه از قبایح آمده است، خداوند پاکیزه و مطهر از شریک و فرزند، منزه از نقص ها و مجرد از ماهیت و ماده است، از این جهت به جبرئیل روح قدس می گویند چون از جانب خداوند پاک و مقدس نازل می شود. خداوند از داشتن شریک و فرزند و از جسم بودن و کارهای عبث منزه است. در روایات آمده است«یا الله القدوس الطاهر من کل شئ»خدای بلند مرتبه از تمامی آفت ها و عیب ها منزه است، این روایت دو مرتبه در قرآن آمده است، یکی در سوره حشر«هوالله الذی لا اله الا هوالملک القدّوس»اوست خداوندی که جز او خدایی نیست او پادشاه و پاک از هر عیب و نقص است،مداومت بر این اسم حسنی الهی آثار بزرگی دارد. امام رضا (علیه السلام) در کتاب خواص اسماء الحسنی می فرمایند:هر کس در هر روز به وقت زوال خورشید (وقت ظهر) 170 بار یا قدوس بگوید دلش از شر نفس، وسوسه هاو از شر شیطان پاک می شود، هم چنین فرموده اند، بهترین راه به دست آوردن عرفان پاک شدن نفس است از رذائل اخلاقی، دومین سوره ای که در آن اسم شریف قدوس آمده است سوره جمعه«الملک القدوس العزیز الحکیم» قدوس صیغه ی مبالغه است، به معنای نهایت پاک بودن ذات، صفات، افعال و احکام خداوند از هر عیب و نقص، کلمه قدوس تعبیری کوتاه است اما بسیار پرمعنا که تمام صفات سلبیه خداوند در آن جمع شده است، یعنی خداوند نه تنها نقصی در ذات پاکش ندارد بلکه در آفرینش، خلقت، تکوین و تشریع نیز هیچ عیب و نقصی ندارد.
دوستی با خداوند فقط برای او
داستانی از حضرت ابراهیم خلیل الله در کتاب معراج السعاده مرحوم نراقی نقل شده است که خداوند تبارک و تعالی مال بسیاری به حضرت ابراهیم خلیل داده بودند به طوری که 400 سگ گله نگهبان گوسفندانش بودند، فرشتگان گفتند دوستی ابراهیم با خداوند به خاطر مال و نعمت های فراوانی است که خداوند برای او عطا کرده است، خداوند تبارک و تعالی فرمودند این طور نیست و برای امتحان حضرت جبرئیل را فرستاد و گفت برو در جایی که حضرت ابراهیم صدایت را بشنود مرا یاد کن، جبرئیل امین رفت بالای تپه و وقتی که خلیل حق به نزد گوسفندانشان بود با آواز خوشی گفت«سبوح قدوس رب الملائکه و الروح» وقتی خلیل الله نام دوست خود و کلام حق را شنیدند جمیع اعضایشان به حرکت در آمد و فریاد زدند،
این مطرب از کجاست که برگرفت نام دوست تا جان و جامه بدل کنند به پیام دوست
دل زنده می شود به امید وفای یار جان رقص می کند به سماء کلام دوست
خلیل حق به چپ و راست نگاه کرد تا گوینده را پیدا کند، دیدند شخصی بالای تپه ایستاده به نزد وی دوید و گفت شما بودید که نام دوست مرا آوردید؟ گفت بلی، خلیل حق گفتند، ای بنده خدا نام دوست من و نام حق را یک بار دیگر بگو ثلث گوسفندانم از آن تو، جبرئیل امین با آوازی خوش باز نام حق را گفت، حضرت ابراهیم گفت یک بار دیگر بگو نصف گوسفندانم از آن تو، باز جبرئیل با آواز خوش نام حق را گفت، خلیل حق در آن لحظه از کثرت ذوق و شوق بی قرار شد گفت همه گوسفندانم از آن تو یک بار دیگر نام دوست مرا ببر، جبرئیل باز فرمود«سبوح قدوس رب الملائکه والروح» خلیل حق گفتند دیگر چیزی ندارم به شما دهم چوپان گوسفندانت می شوم یک بار دیگر نام دوست مرا بگو جبرئیل یک بار دیگر ذکر «سبوح القدوس رب الملائکه والروح» را تکرار کرد ابراهیم خلیل حق فرمود مرا با گوسفندان خود ضبط کن، جبرئیل امین گفت ای خلیل حق مرا حاجت به گوسفندان تو نیست من جبرئیل امین هستم و حقا جای آن داری که خداوند متعال تو را دوست و خلیل خود گردانده که در وفاداری کامل که در مرحله دوستی صادق و در شیوه ی اطاعت مخلص و ثابت قدم هستید.
والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته
|
|
| چاپ این نسخه درجه: 4.12 چند مرتبه به این پست امتیاز داده اند: 8 مرتبه |
