مطالب

بسم الله الرحمن الرحیم
سخنرانی در جمع زائرین حرم امامزاده بزنجان
به مناسبت عید غدیر15/9/88

عید غدیر عید رسمی ما
برادران و خواهران مکرمه ما باید کاری بکنیم که عید غدیر ، عید رسمی ما باشد اگر اهل سنت دو عید قربان و فطر را بهترین عید خود می دانند و اگر مسیحیان عالم ولادت حضرت عیسی مسیح(ع) را بهترین عید خودشان می داند در تلویزیون شما تماشا کردید مسیحیان چقدر به کریسمس حساسند، درختان را تزیین می کنند حتی برای زندانیهایشان هم کشیش می فرستند که عید را با شکوه برگزار کنند. ما ایرانیان از یک ماه قبل به استقبال عید نوروز می رویم، خانه تکانی و دید و بازدید در روز عید نوروز است. آیا ما شیعیان امیرالمومنین(ع) که این عید غدیر خم بالاترین و با عظمت ترین و مهمترین عید ما است آیا به اندازه مسیحی ها ما به این عید اهمیت می دهیم؟ آیا به اندازه عید نوروز، عید غدیر را پررنگ ، پرسر و صدا برگزار می کنیم؟ نمی کنیم، همه چیز ما از غدیر شروع شده است.
برادران و خواهران همه چیز از غدیر شروع شد. اگر غدیر نباشد اسلامی هم در کار نیست. ما مدیون امیرالمومنین(ع) و فرزندان امیرالمومنین(ع) هستیم. ما مدیون خاندان امیرالمومنین(ع) هستیم. واقعا آنگونه که شایسته غدیر است ما ایرانیان و شیعیان نسبت به عید سعید غدیر اهمیت نمی دهیم. بیشتر باید به عید غدیر بهاء بدهیم و پر سر و صدا برای ما باشد. مهمترین پروژه های ما باید در عید غدیر افتتاح شود. عید ولایت، عید امامت است. بهترین دید و بازدیدها، جشنها، ازدواج، عروسی، جهیزیه خریدنها باید از غدیر شروع شود. ما باید بهای بیشتری برای غدیر بدهیم. امیرالمومنین(ع) اگر در دنیای اسلام مظلوم است غدیرش هم مظلوم است. بعد از قرآن، مهمترین سند امامت امیرالمومنین(ع) غدیرخم است که پیغمبرخدا(ص) در جمع 120 هزار مسلمان دست امیرالمومنین(ع) را گرفتند، آقا را بالا آوردند که پاهای امیرالمومنین(ع) کنار زانوی پیغمبر(ص) قرار گرفت به مردم معرفی کردند«من کنت مولا فهذا علی مولا» هر کس که من امام و رهبر او هستم ، هر که من پیشوایی او هستم همین علی(ع) که من دستش را گرفتم آوردم بالا او امام و رهبر و مولای او است.
120 هزار نفر شرکت داشتند. سه روز پیغمبرخدا(ص)جشن گرفتند در غدیر سه روز ماندند. در هیچ جنگی ، در هیچ سطحی و در هیچ پیروزی پیغمبرخدا(ص) نفرمودند که بیایید به من تبریک بگویید«هنئونی» ولی در غدیر وقتی امامت امیرالمومنین(ع) مطرح شد فرمودند مسلمانان «هنئونی» به من تبریک بگویید به خاطر امامت امیرالمومنین(ع)، خود رسول خدا(ص) وصیت می کند: یا علی غدیر را عید بگیرید. همه پیغمبران الهی دستور می دادند به اوصیائشان ، به وصی شان که عید غدیر را عید بگیرند.
بیان تاریخی هجده ذیحجه
امروز برای خودش یک روز تاریخی است. توبه آدم، پدر ما حضرت آدم(ع)در چنین روزی قبول شد. هر کس می خواهد توبه کند که خدا او را ببخشد، امروز هر کس حاجت می خواهد در چنین روزی حضرت آدم(ع) فرزند خودش را به عنوان وصی و پیغمبر بعد از خودش معرفی کرد.
در چنین روزی آتش بر حضرت ابراهیم(ع) سرد شد. حضرت موسی(ع) جانشین خودشان را در چنین روزی انتخاب کرد. حضرت عیسی(ع) در چنین روز انتخاب کرده است. حضرت موسی(ع) اگر برساحران پیروز شد در روز عید غدیر هجدهم ذیحجه پیروز شده است. یک روزی است به اندازه عمر بشریت تاریخ دارد، عظمت دارد. مثل امروز در سرزمین جحفه در جمع 120 هزار مسلمان پیغمبرخدا(ص) خطبه مفصلی خواندند. من می خواهم این سوال را مطرح کنم ما چقدر کتابهای متعدد خواندیم؟ چقدر مطالعات داشتیم؟ چقدر داستانها خواندیم؟ آیا خطبه غدیر پیغمبر(ص) را در این روز مطالعه کردیم؟ آیا فضائلی که پیغمبرخدا(ص) برای امیرالمومنین(ع) بیان می کنند آیا بلد هستیم؟ چهل بار نام علی(ع) را بردند، ده بار نام امامان را بردند،چهار بار نام حضرت مهدی(عج) را بردند. مسئله رهبری را تا قیام قیامت امروز مشخص کردند که مسلمانان بی سرپرست نمانند. تمام هم و غم دشمنان ، دوستداران و عاشقان علی(ع) ، تمام هم و غم دشمنان علی(ع) این شد روز عید غدیر فراموش شود، حرفی از غدیر نباشد. حدیث غدیر در جمع 120 هزار مسلمان فراموش شود. ابن عباس شاگردپیغمبر(ص) و امیرالمومنین(ع) است. حدیث غدیر را نقل می کرد معاویه او را خواست از مدینه به شام ، گفت ابن عباس شنیدم غدیر را مطرح می کنی،مگر نمی دانی درباره غدیر گفتن ممنوع است، مگر نمی دانی کسی حق ندارد حدیث غدیر را نقل بکند. ابن عباس گفت: معاویه من قرآن می خوانم و تفسیر آیات ولایت را می گویم. معاویه گفت: ابن عباس قرآن بخوان اما حق نداری در باب غدیر و تفسیر ولایت حرف بزنی؟ برای چه؟ توطئه گران بعد از همین امروز نشستند یک صحیفه و توماری را نوشتند و بزرگان اصحاب امضاء کردند. که پیغمبر(ص) آدم بسیار خوبی بود از دنیا رفت و ما اصحاب شهادت می دهیم که بعد از خود کسی را جانشین خودش معرفی نکرد. همین حرفی که امروز اهل سنت می زنند. در جاهای مختلف مخصوصا امروز پیغمبر(ص) کار را تمام کرد. آیه نازل شد «یا ایها الرسول بلغ ما انزل الیک من ربک» این آیه مال این روزها است(سوره مائده ) پیغمبر ما مسئله امامت امیرالمومنین را ابلاغ کن. پیغمبرخدا(ص) فرمودند: سه بار جبرئیل بر من نازل شد من سوال کردم بار سوم جناب جبرئیل از خدا بخواهد که من استفاء بدهم که امامت علی(ع) را مطرح نکنم.«بقلة المتقین» چون آدمهای دوستدار علی(ع) کم هستند«کثرة المنافقین » منافق هم خیلی زیاد است. پیغمبرخدا(ص) می دانست طرح این مسئله شکافتن سر امیرالمومنین(ع)،سوراخ شدن پهلوی و سینه فاطمه(س)، شهادت محسن(ع) زهر نوشیدن امام حسن(ع) و سر بالای نیزه بردن امام حسین(ع) را به دنبال دارد. چون متقین کم و منافقین زیادند. خدای متعال راضی نشد فرمود باید مطرح کنی اگر مطرح نکنی رسالتت ناقص است، اسلامت کامل نیست. اسلامی که علی(ع) رهبر و امام نباشد آن اسلام به درد نمی خورد. باید مطرح کنی منتهی در این آیه خدا وعده داد «والله یعصمک من الناس » وعده عصمت یعنی خدا تو را حفظ می کند ، یعنی آن لحظه می خواهی امامت امیرالمومنین(ع) را مطرح کنی خدایی متعال نمی گذارد اینها شورش کنند نمی گذارد که مسئله امامت و ولایت ناکام بماند، توطئه آنها را خنثی می کند. وعده عصمت که آمد پیغمبرخدا(ص) دستور دادند آنهایی که رفتند برگردند و صبر کنند آنها که دیر آمدند برسند. غدیر به معنایی آبگیر، یک گودالهایی بوده باران که می آمد در آنها جمع می شد. خوب سه روز حضرت می خواستند بمانند و نیاز به آب دارند. از نظر منطقی باید جاهایی باشد که آب باشد این قسمت را پیدا کردند. در این آبگیرها چند درخت بود هوا گرم و پیغمبرخدا (ص) به سلمان و ابوذر دستور داد که خاشاک را جمع کنند، زیر درختان چادر بزنند و بعد از جهاز شتران منبری را درست کردند و بعد برای نماز صدا زدند«الصلاة الصلاة» نماز نماز مسلمانان جمع شدند. نماز که حضرت خواندند خطبه غدیر را اینطور شروع کردند شاید دو ساعت حضرت سخنرانی و خطبه خواندند. بچه های صدا و سیما که رفته بودند آنها گزارش دادند که این منطقه طوری است که کسی آرام هم صحبت کند صدا مرتب همه جا پخش می شود. این نقطه را حضرت انتخاب کردند.

سه کار مهم پیامبر(ع) در غدیر
یکی از بزرگان هندی می گوید پیغمبرخدا(ص) سه کار انجام دادند هم خطبه خواندند، هم دست علی(ع) را آوردند بالا و هم از مردم بیعت گرفتند. آنهایی که کرند، آنهایی که کورند یا آنهایی که هم کور و کرند نتوانند عذری داشته باشند. یکی ممکن است بگویید یا رسول الله(ص) من کر بودم نفهمیدم چه گفتید؟ فرمودند من دست علی(ع) را می آورم بالا که بشناسی علی(ع) امام شماست نتوانید انکار کنید. یکی می گوید من کور بودم پیغمبرخدا(ص) می گوید من سخنرانی کردم. گفتم یکی می گویید کر و کور بودم پیغمبرخدا(ص) می گویید دستش را می گذارد در دست علی(ع)، یک خیمه ای گذاشتند فرمودند با علی(ع) بیعت کنید با امیرالمومنین(ع) بیعتتان را فردا نشکنید. در همین گیر و داد یک نفر آمد یا رسول الله(ص) گفتید نماز بخوان خواندیم، گفتید روزه بگیرید روزه گرفتیم گفتید شمشیر بزنید و دفاع کنید کشته دادیم و دفاع کردیم. گفتید امر به معروف و نهی از منکر کنید گوش به حرفت کردیم. حالا آمدی علی(ع) را می خواهی بر ما قرار بدهی؟ این کار را از پیش خودت کردی یا اینکه از طرف خدا این دستور صادر شده است؟ پیغمبرخدا(ص) فرمودند من هر چه می گویم از طرف خدا است«ما ینطق عن الهوی ان هو الا وحی یوحی» یعنی پیغمبرخدا(ص) هر چه حرف می زند عادی هم حرف بزند حرفش از ناحیه خدا است. اگر کسی با کس دیگری حرف می زند حرف خدا را نمی زند. خدا تهدید کرده پیغمبر یک کلام از خودت حرف بزنی من رگ گردنت را قطع می کنم. هر چه می گوید از طرف خداست. این مرد ناراحت شد عصبیت و جاهلیت، خون جلوی چشمهایش را گرفته بود گفت خدایا اگر این پیغمبر(ص) راست می گوید سنگی از آسمان بیاید روی سر من . همان لحظه یک سنگی از آسمان آمد بر فرقش خورد و از پایش بیرون آمد و مرد. مسلمانان تکبیر گفتند. «سأل سائل بعذاب واقع» (سوره معارج) این شأن نزولش است. سوال کرد سوال کننده ای که عذابی واقع شود یک عذاب بر این واقع شد. این شأن نزولش مال همین آیه است. حضرت سه روز ماندند همه با علی(ع) بیعت کردند. هم آقایان و هم خانمها یک کاسه آبی گذاشتند امیرالمومنین(ع) دستشان را گذاشتند در ظرف آب این طرف پرده خانمها هم می آمدند دستشان را در ظرف می گذاشتند و اینگونه می رفتند و بیعت کردند. با امیرالمومنین(ع) همه بیعت کردند حتی عمر، و حتی ابوبکر دارد آمد پیش امیرالمومنین(ع) گفت «بخ بخ بک یا علی(ع)» عمر گفت: مبارک است «اصبحت مولای ومولا کل مومن و مومنة» خدا را شکر می کنیم امروز را، شکر کردیم که تو مولای ما هستی، مولا همه مردان مومن و زنان مومن، اینها آمدند بیعت کردند منتهی بعد از بیعت توطئه ها شروع شد. مهمترین توطئه که باید غدیر فراموش بشود سیاست این شد.
سیاست خلفا فراموش شدن غدیر
برادران و خواهران ابوبکر دستور داد و نوشت حدیث پیغمبر(ص) ممنوع، قطعا هر کس احادیث پیغمبر(ص) را بنویسد پاره کنند و بسوزانند و خودش احادیث را آورد و سوزاند. صد سال این سیاست ادامه داشت ولی شیعه هیچ وقت زیر بار نرفت. اولین کتابها را خود امیرالمومنین(ع) نوشتند. سلیم بن قیس از شاگردان و شیعیان امیرالمومنین(ع) همان موقع می نوشتند. ولی سیاست رسمی و حکومتی عمر و ابوبکر منع احادیث پیغمبر(ص) بود. می دانید چرا؟ برای اینکه فضائل علی(ع) فراموش شود. تعریفهای که پیغمبر(ص) نسبت به امیرالمومنین(ع) کردند فراموش بشود و غدیر فراموش شود و نامی از علی (ع) نباشد. کاش به همین اکتفا می کردند. گفتند نباید یک فضیلت برای ابوتراب بنویسید. بخشنامه حکومتی از طرف معاویه هر کس فضیلتی ، مرتبه ای و کرامت در باب علی(ع) نقل کند اسمش را از بیت المال خط خورده شود اموالش مصادره شود، خانه اش سوزانده شود، فامیلش تبیعید شود و خودش هم زندان برود. یک نفر را گرفتند بردند پیش معاویه اسمش را گذاشته بودند علی این دیگر نتوانست کاری بکند گفت جناب معاویه پدر و مادر مرا عاق کردند که اسم من را علی گذاشتند. اگر من را دوست داشتند اسمم را علی نمی گذاشتند. چرا امام حسین(ع) اسم بچه هایش را علی اکبر، علی اضغر و علی اوسط گذاشتند می دانید؟ بخاطر سیاستی که خلفای عباسی و اموی و خلفای غاصب نسبت به امیرالمومنین(ع) داشتند که اسم علی(ع) هم محو شود. سیاست دیگر این بود ذریه فاطمه(س) و علی(ع) سر به نیست شود. این امامزاده و امام زادگانی که شما می روید به زیارتشان چرا شهید شدند؟ برای چه؟ برای اینکه اولاد فاطمه(س) نباید در روی زمین می ماند. حکومتها دنبالشان بودند ذریه علی(ع) هر کجا هستند باید کشته شوند نباید باشند. خلیل بن احمد یک جمله ای دارد می گوید: ای علی(ع) من متعجبم دشمنانت کوشیدند نورت را خاموش کنند، فضیلتی و کرامتی از تو نقل نشود امان از آن طرف، دوستانت هم جرأت نمی کردند حتی اسمت را ببرند (نام علی(ع) بردن ممنوع بود) ولی تمام شرق و غرب عالم را فضائلت پر کرده است.
یک روز صعصه بن سوهان بیستم ماه مبارک وقتی که فرق مولا شکافته ، خونابه از سر مولا دارد می ریزد صعصه آدم فهمیده و شیعه خوب علی(ع)بود آمددرب خانه امیرالمومنین(ع) سوال کرد یا امیرالمومنین(ع) شما با فضیلترید یا حضرت آدم (ع)؟ حضرت امیرالمومنین(ع) فرمودند: صعصه خوب نیست آدم از خودش تعریف کند اما «بنعمة ربک فحدث» اما نعمت خداوند را باید گفت. من از آدم(ع) افضلترم برای اینکه آدم(ع) در بهشت بود همه نعمتها را خدا به او داده بود فقط یک چیز را منع کرد و گفت به شجره گندم نباید نزدیک بشوی، گندم را نباید بخوری. همه چیز آزاد ولی گندم را نباید بخوری. جان به قربان مولا می فرماید من آزاد بودم همه چیز خدا بر من حلال کرده بود اما به خاطر بی اعتنایی به این دنیا من یک لقمه نان گندم خودم نخوردم.
سوال کرد که شما بافضیلتر هستید یا حضرت نوح(ع)؟ فرمودند: صعصه من از حضرت نوح(ع) با فضیلترم . حضرت نوح(ع) وقتی که 950 سال پیغمبری کرد و هر چه زحمت کشید اینها مسلمان نمی شدند اذیتش کردند. نفرینشان کرد و گفت خدایا اینها غیر از کافر زاد و ولد نمی کنند از اینها یک نفر روی زمین باقی نگذار و حضرت نوح(ع) نفرین کرد ولی اینها بعد از پیغمبر(ص) این همه مرا اذیت کردند ولی من نفرینشان نکردم.
سوال کرد یا علی(ع) شما با فضیلترید یا حضرت ابراهیم(ع)؟ فرمودند: من با فضیلترم که جناب ابراهیم(ع) سوال کرد خدایا مرده را چگونه زنده می کنی؟ خدا فرمود مگر اطمینان قلبی نداری؟ گفت چرا ولی خوب می خواهم آرامش بیشتری داشته باشم. مگر ایمان نداری؟ گفت نه ایمان دارم ولی می خواهم اطمینان قلبی داشته باشم که شما قدرت دارید مرده زنده کنید؟ اما من به جایی رسیدم که «لو کشف الغطاء» پرده کنار رود یقین من هیچی افزوده نخواهد شد.
سوال کرد شما بالاتر هستید یا حضرت موسی(ع)؟ فرمودند من با فضیلترم. امیرالمومنین(ع) اینها همه را از قرآن استناد کردند. امیرالمومنین(ع) فرمودند خدا وقتی به حضرت موسی(ع) دستور داد برو مصر به جنگ فرعون گفت خدایا من می ترسم برادر من را بفرست که کمک حال من باشد. اما پیغمبرخدا(ص) فرمود سوره برائت را در خانه خدا بخوان من از هیچ کس نترسیدم با اینکه من بزرگان و برادران کفار و مشرکین مکه را کشته بودم من یک سر سوزن نترسیدم و حرکت کردم و رفتم خواندم.

سوال کرد شما بالاتر هستید یا حضرت عیسی(ع)؟ فرمودند من از حضرت عیسی (ع) بالاترم برای اینکه حضرت مریم(س) وقتی می خواست وضع حمل کند در بیت المقدس ، در مسجد بود خدا فرمود از خانه من برو بیرون زایمان کن مسجد زایشگاه نیست ، محل ولادت نیست ولی مادر من درد زایمان او را فرا گرفت آمد در خانه خدا و گفت خدایا به حق این خانه و به حق آباد و اجداد من و به حق این بچه ای که در شکم من است از آیات کبری و بزرگ خودت می باشد این زایمان را بر من آسان کن. دیوار خانه خدا شکافته شد و مادرم مهمان خانه خدا بود و من هم مهمان بودم و در خانه خدا بدنیا آمدم.
پیغمبرخدا(ص) می فرمایند:«ذکر علیا عباده» مسلمانان نام علی(ع) عبادت است. امروز غدیر همه اش از علی(ع) ما بگوییم. نام امیرالمومنین(ع) لذت بخش است. اگر هزار بار علی(ع) بگویید هیچ وقت خسته نمی شوید. روایت داریم مجلسی که به نام علی(ع) منعقد شود فرشتگان می آیند اجتماع می کنند فضائل مولا را وقتی به آسمان می روند نورانی هستند، خوشبود و معطرند. ملائکه دیگر از آنها سوال می کنند شما کجا بودید؟ این نورانیت شما از کجا هست؟ چقدر شما خوشبو و نورانی و زیبا شدید؟ می گویند یک مجلسی بود در زمین فضائل مولای متقیان امیرالمومنین(ع) بیان می شد و ما در آن مجلس شرکت کردیم و فضائل، مراتب علی(ع) را شنیدیم و این نورانیت مال آن فضائل و مراتب امیرالمومنین(ع) است که ما شنیدیم. سوال می کنند که ما می خواهیم برویم و از آن مجلس بهره ببریم؟ آن ملائکه می فرمایند: آن مجلس تمام شد و مردم هم رفتند ولی نورانیتش روی درب و دیوار است مگر اینکه شما بروید به درب و دیوار خودتان را بمالید و از نورانیت فضائل امیرالمومنین(ع) خودتان را بهره مند کنید. امروز به عشق و علاقه مولا آمدیم .
برادران و خواهران در زندگی یک نسیمهایی از رحمت الهی می وزد ما خودمان را در مسیر این نسیمها قرار بدهیم. یکی از این نسیمهایی الهی روز عید غدیر است از نسیم الهی غدیر برای خوشبختی خودتان بهره ببرید. استفاده کنید از غدیر، از این امامزاده که فرزند امیرالمومنین(ع) است بهره ببرید و توسل پیدا کنید به نفع سعادت و خوشبختی خود از این روزها و ساعات، از این مکان فیض ببرید و استفاده کنید. اینها بندگان خوب خدا هستند و هستی و نیستشان را برای خدا دادند. امیرالمومنین(ع) از هست و نیستش در راه خداوند گذشت شصت سال هست خود را فدای پیغمبرخدا(ص) کرده است. « ومن الناس بشری نفسه» جان خودش را فدای پیغمبرخدا(ص) کرده است. خدا به ملائکه خود فرمود ملائک من نگاه کنید چه خبره؟ بنده ما علی جانش را فدای پیغمبر کرده است. اگر برنامه بود کدام یک از شما حاضر بودید جانتان را فدای دیگری کنید هیچکدام حاضر نشدند، دو فرشته بزرگ الهی حاضر نشدند جانشان را فدای دیگری کنند. هر چه از علی(ع) بگوییم کم است خدا را شکر می کنیم . امروز به هم وقتی می رسیم بگوییم«الحمدلله الذی جعلنا من المتمسکین بولایة امیرالمومنین و الائمه المعصومین» خدا را شکر می کنیم واقعا خدا را با تمام وجود سپاسگذاریم ما را محب علی(ع) و اولاد علی(ع) و شیعه علی(ع) قرار داده است. چه نعمتی از این بالاتر؟ نعمت ولایت امیرالمومنین(ع)، غدیر امتداد دارد. غدیر ادامه اش در غیبت امام زمان(عج) هم هست. پیغمبرخدا(ص) رهبری اسلام را تا قیامت مشخص می کنندبعد از خودشان علی(ع) را معرفی کردند تا امام زمان(عج)، امام زمان(عج) هم 70 سال چهار نفر را معرفی کردند که اینها جانشین من هستندکه ما پیرو آنها باشیم نایبان خاص، بعد از 70 سال تمام شد فرمودند: الان غیبت کبری شروع شده است فقیه جامع الشرایط جانشینان من هستند ، اشتباه می کند کسی که فکر کند ولایت فقیه در قانون اساسی نبود ما قبول نداشتیم ولایت فقیه را قانون اساسی درست نکرده، خدا درست کرده است. امامت امیرالمومنین(ع) را خدا درست کرده است. امام زمان (عج) را خدا درست کرده است. امام زمان(عج) هم از طرف خدا می گویید فقیه جامع الشرایط او رهبر است بالاخره آدم باید سرپرست نور را در زندگیش بپذیرد یا رهبری نار و آتش را؟ آدم عاقل سرپرستی نار و آتش را می پذیرد یا سرپرستی نور را؟ امیرالمومنین(ع)، امام زمان(عج) و فقیه جامع الشرایط نور هستند اینها را خدا درست کرده است ما پشت سر اینها می خواهیم راه بیفتیم برویم بهشت، پشت سر امام و امروز رهبر بزرگوارمان راه بیفتیم دست ما را بگذارد در دست امیرالمومنین علی(ع)، تبعیت از رهبری آن چیزی است که امروز پیغمبرخدا(ص) بنیانش را گذاشته و این ربطی به خطی و جناحی ندارد این را خدا درست کرده است. در انتخابات هر کس به هر که دوست دارد رأی بدهد بحث ولایت یک بحث اساسی است. خدا این را درست کرده است. مثل اینکه بگوییم من پیغمبر(ص) را قبول دارم ولی علی(ع) را قبول ندارم. خوب پیغمبر (ص) را چه کسی معرفی کرده است؟ خدا، بعد از پیغمبر(ص) ما رهبر نمی خواهیم؟ ما هدایتگر نمی خواهیم؟ آن کسی که عملش، تقوا و فضائلش از همه بیشتر، آن کسی که گره گشا باشد بتواند مشکل را حل کند. خوب در عصر غیبت ما رهبر نمی خواهیم؟ علم و عدل در غیبت، عصمت و علم در زمان معصوم(ع) اینها در مسائل خطی و خطوطی، جناحی و حزبی و دعواهای سیاسی ربطی به مسائل عقیدتی ندارد. اشتباه می کند کسی مسائل خطی و خطوطی به مسائل عقیدتی اش ربط می دهد. بنیان گذار تشیع پیغمبرخدا (ص) است. اهل سنت شافعی و مالکی شد اینها صد سال بعد درست شدند حتی زمان پیغمبر(ص) شافعی نبوده است.
یک روز علامه حلی در مجلس شاه خدابنده آمد. این شاه خدا بنده وقتی که زنش را در یک مجلس چهار بار طلاق داده بود همه گفتند زنت بر تو حرام ابدی است. گفت حالا هیچ فرقه ای نیست که بگویید نه این مسئله درست نیست؟ گفتند بله یک رافضی است به نام علامه حلی، مسخره اش هم کردند ببینید او چه می گوید؟ علامه حلی بزرگ، وارد مجلس شاه خدا بنده شد. آمد و کفشهایش را کند و زیر بغلش گذاشت. و نشست کنار شاه خدا بنده، وقتی که نشست علمای بزرگ اهل سنت شروع کردند به مسخره کردند ببینید چه آدمی است؟ کفشهایش را زیر بغلش زده است. علامه حلی گفت می ترسم شافعی ها کفشم را بدزدند چون شافعی ها کفش پیغمبر(ص) را دزدیدند. همه علماء شافعی ناراحت ، این چه حرفی داری می زنی؟ اصلا زمان پیغمبر(ص) شافعی کجا بود؟ شافعی 100 سال بعد آمده است. گفت ببخشید اشتباه کردم حنفی ها، آنها ناراحت شدند این چه حرفی داری می زنی؟ گفت ببخشید مالک این مرد دزد است و کفشهای پیغمبر(ص) را دزدید می ترسم کفشهای من را مالکی ها بدزدند همه چهار فرقه اعتراض کردند که روسای ما زمان پیغمبر(ص) نبودند. علامه حلی گفت دیدید شاه خدا بنده اینها هیچ کدام نبودند اما شیعه علی(ع) همان زمان بوده است پیغمبرخدا(ص) به علی(ع) فرمود«ان هذا و شیعته لهم الفائزون یوم القیامه» علی(ع) و شیعیان علی(ع) رستگارند. شاه خدا بنده گفت این زن که در یک مجلس چهار بار طلاقش دادیم چه می شود؟ علامه حلی پاسخ دادند: یک طلاق حساب می شود چون حق رجوع داری؟ از زمان شاه خدا بنده مذهب شیعه در ایران رسمی شد ولی قبل از او ایران اهل سنت بود ولی محب علی(ع) بود. من و شما امروز وظیفه داریم پیغمبرخدا(ص) فرموده است: «فلیبلغ الحاضر و الغائب» آنهایی که امروز حاضرند به غائبین برسانند، پدران به فرزندان تا روز قیامت مسئله امامت امیرالمومنین(ع) را برسانند. این مجلس هم به همین منظور تشکیل شده است که امامت امیرالمومنین(ع) و ائمه معصومین(ع) و امامت ولی فقیه در عصر غیبت به نسل جدید و آینده برسد.
والسلام علیکم و رحمة الله